Tung tids tale, regi: Marit Moum Aune. Riksteatret/ Kilden/ Det Norske Teatret 2018/19. Foto: Erik Berg
Tydelig tale
Angsten oppleves ekstra sterk i sceneversjonen av Olaug Nilssens prisvinnende og debattvekkende roman om livet med et spesielt krevende barn. Men er skildringen litt for helstøpt og avklart?
Vi begynner rett på. «Olaug» ligger i sengen og våkner hyppig av den autistiske sønnen Daniels lyder fra overetasjen. Gjennom ord og kropp (blant annet anstrengte, akrobatiske dreininger) forteller Julie Moe Sandø som Olaug om hvordan livet med Daniel arter seg, om regresjonen hans, om at han aldri slutter med bleie, om å bli slått av sitt eget barn, om kampen for å få forståelse hos hjelpeapparatet. Moren/Olaug blir så overveldet og utmattet av situasjonen at hun om kvelden kan tenke «Det er over.». Men så neste dag gyver hun løs på utfordringene med innbitt og smittende ny giv!
FESTIVAL
Det stora och det lilla
Det stora och det lilla
De olika uttrycken hos de internationella gästspelen på Fossefestivalen visar på den stora bredden av möjligheter i Jon Fosses texter. Även kommentarer till seminarierna i sidoprogrammet.
FESTIVAL
H2-Hebron: Teaterdokumentar på sitt beste
H2-Hebron: Teaterdokumentar på sitt beste
(Trondheim): Det ligger et evighetens perspektiv over den altfor kjente konflikten som utspiller seg i H2 Hebron under Bastardsfestivalen 2019. Smertene, lidelsene, vold, død, hevn og hat, i et land langt borte.
FESTIVAL
Bergen Fringe
Bergen Fringe
(Bergen): Den tredje årgangen av Bergen Fringe bar preg av god stemning, gode musikkopplevingar og klovning med varierande hell.
ANMELDELSE
Välregisserad Arthur Millerpjäs som inger tvivel om pjäsens gåta
Välregisserad Arthur Millerpjäs som inger tvivel om pjäsens gåta
(Stockholm): Alexander Mørk-Eidems tolkning av Arthur Millers «Häxjakten» (1953) är ett välregisserat teaterkonstverk. Men tolkningen gör det svårt för åskådaren att få kontakt med häxprocessernas och McCarthyismens gåtor - och särkilt att inse pjäsens relevans idag.
ANMELDELSE
... og så gråter vi litt
... og så gråter vi litt
Vi har sett det før: Suksessroman blir suksessteater. Og det virker denne gangen også. Jeg gråt litt jeg og.
ANMELDELSE
Middelklassens korrekte ubehag
Middelklassens korrekte ubehag
Den satiriske musikalen Min venn fascisten på Teater Ibsen nappar i oss, men han bit ikkje så frykteleg hardt. Teksten er godt omsett til nynorsk av Finn Tokvam, og ensemblet, med Lars Lillo-Stenberg i midten, har fint driv.
FOSSEFESTIVALEN
Ingenting er ingenting
Ingenting er ingenting
Nokon kjem til å kome i Kai Johnsens regi under Den Internasjonale Fossefestivalen på Det Norske Teatret er mørk, klaustrofobisk og veldig, veldig stille. Stykket får smått eit thrillerpreg samstundes som det er eit eksistensielt drama. Framsyninga er sitrande intens, sjølv om nokre parti midtvegs blir i tregaste laget.
FRA ARKIVET
Nokon har kome
Nokon har kome
(Moskva): Om Jon Fosse-festivalen i april 2018, og den russiske mottakelsen av Fosse.
ANMELDELSE
Lunt og skakt Fosse-univers
Lunt og skakt Fosse-univers
I Leve hemmeleg under Den internasjonale Fossefestivalen på Det Norske Teatret er menneska på campingtur ein stad i verda. Dei strevar rørande med å kommunisere med kvarandre. I Trine Wiggens regi kjem òg noko av humoren i tekstane fram.
ANMELDELSE
Hjertelig tullball
Hjertelig tullball
(Trondheim): Gjennom bøkene sine avdekker Michel Houellebecq all svadaen vi omgir oss med. I «Lanzarote» på Trøndelag Teater omformes meningsløsheten til to timers oppkvikkende bajaseri.
ANMELDELSE
Kjærleiken, og det store mørkret
Kjærleiken, og det store mørkret
Luk Percevals versjon av «Trilogien» under Den Internasjonale Fossefestivalen på Det Norske Teatret er mørk og suggererande. Gjertrud Jynge gjer eit meir enn framifrå arbeid som hovudpersonen Ales.
ANMELDELSE
Det sakrale og det sekulære
Det sakrale og det sekulære
(Stavanger): Den fine ubalansen mellom det opphøyde/religiøse og det kaotiske/jordiske skaper en teateropplevelse som gjør vondt i Rogaland Teaters «Åpenbaringen».
ANMELDELSE
Manlig monoton smärta
Manlig monoton smärta
«Ghetto Justice» övertygar inte genom realism, inte heller har den särsklit stora doser av humor. Det fina är ändå en slags poetisk skönhet, utan romantisering. Den försöker borra sig in i tragiken hos Mannen och Maskuliniteten.
ANMELDELSE
Frisk og frodig
Frisk og frodig
Elena Ferrantes «Min briljante venninne» er blitt ei feiende flott oppsetning på Oslo Nye Teater. Den har driv, overskudd og underholdningsverdi nok til de seks timene den varer. Maren E. Bjørseths regi er effektiv og dynamisk, skuespillerlaget er sprekt og velopplagt.
